Kwas hialuronowy należy dziś do jednych z najpopularniejszych substancji odmładzających. Nazwę tego związku zna większość osób i na szczęście – coraz więcej zainteresowanych zdaje sobie sprawę jaki realny wpływ ma i może mieć on na nasz wygląd. Dlaczego kwas hialuronowy odgrywa tak ogromną rolę w medycynie estetycznej? Jaka jest jego historia?
Kwas hialuronowy w naturze
Może to dziwić, ale kwas hialuronowy występuje u wszystkich organizmów żywych i co ciekawe, ma taką sama budowę chemiczną zarówno u ssaków jak i bakterii. U człowieka o masie 70 kg, występuje około 15 gram kwasu hialuronowego, z czego 1/3 z tego podlega w ciągu dnia stałej wymianie i degradacji. Najwięcej kwasu, bo aż 50% znajduje się w skórze przy czym około 80 roku życia człowieka ulega całkowitemu zanikowi. U dzieci jest go najwięcej – dlatego skóra jest sprężysta, napięta i nawilżona. Z wiekiem dochodzi do naturalnej utraty tej substancji ze skóry. Ponadto, duże stężenie kwasu hialuronowego u człowieka występuje podczas gojenia się ran, w pępowinie, mazi stawowej, ciałku szklistym oka, płynie łzowym oraz ściankach naczyń krwionośnych. Jest to zatem substancja, która naturalnie występuje u człowieka i nie odpowiada jedynie za sprężystość skóry, ale także za inne aspekty funkcjonowania ludzkiego organizmu.
Planujesz zabieg z zakresu chirurgii plastycznej czy medycyny estetycznej?
Zapraszam
Arkadiusz Kuna
Wykorzystanie kwasu hialuronowego w przemyśle kosmetycznym
Kwas hialuronowy po raz pierwszy został wyodrębniony w 1934 z ciała szklistego oka bydlęcego przez Karla Meyera i Johna Palmersa. W kosmetyce po raz pierwszy zastosowano kwas hialuronowy pochodzenia zwierzęcego w 1982 roku i była to firma Este ́e Lauder. Dziś nie stosuje się już kwasu pochodzenia zwierzęcego, a jest on pozyskiwany metodami biotechnologicznymi. Kwas hialuronowy jest składnikiem kremów przeciwzmarszczkowych a ich stosowanie ma wpływ na poprawę wyglądu skóry. Według badań Journal of Drugs in Dermatology 0,1% stężenie kwasu hialuronowego występującego w kosmetykach znacząco wpływa na nawilżenie i elastyczność skóry. Najlepsze efekty osiągane są przy zastosowaniu kwasu o niskiej masie cząsteczkowej, ponieważ wykazuje on większą skłonność do przenikania przez co rzeczywiście spłyca zmarszczki. Kwas o wysokiej masie cząsteczkowej z kolei, tworzy hydrofilowy film, który chroni warstwę rogową skóry. W dermatologii stosuje się tak także kwas hialuronowy do tworzenia preparatów przyspieszających gojenie się ran oraz wpływających na spłycenie blizn potrądzikowych.
Wykorzystanie kwasu hialuronowego w medycynie estetycznej
Prawdziwa rewolucja w poprawie urody dzięki kwasowi hialuronowemu uzyskano dopiero po połączeniu jego skuteczności z medycyna estetyczną. Okazało się, że podskórne lub śródskórne wprowadzanie preparatu daje znacznie lepsze i trwalsze rezultaty, aniżeli zawartość kwasu w kremach. Kwas hialuronowy podaje się do redukcji zmarszczek mimicznych, korekty kształtu twarzy np. modelowania policzków lub podbródka, do wypełniania doliny łez, dla poprawy sprężystości skóry twarzy, dekoltu i dłoni. Podawany jest w postaci zastrzyku w zmarszczki lub np.. w mezoterapii igłowej, która wprowadza preparat pod skórę z pomocą drobnych, włosowatych igieł.
Wykorzystanie kwasu hialuronowego w innych dziedzinach
Kwas hialuronowy wykorzystuje się także w okulistyce, do tworzenia kropli do oczu, w ortopedii przy chorobach stawów, w regeneracji strun głosowych oraz w chorobach ginekologicznych. Kwas hialuronowy znacznie wpływa na gojenie się ran, dlatego bywa także składnikiem maści.
Wydaje się, że uzyskanie kwasu hialuronowego to postęp nie tylko w medycynie estetycznej. Największą wadą kwasu jest fakt, że dość szybko usuwany jest z organizmu i trzeba poddać się kolejnej aplikacji, aby zachować efekty jego działania.
Autorka: Klaudia dziennikarka/blogerka
źródło:
Czajkowska, Danuta, Małgorzata Milner-Krawczyk, and Marta Kazanecka. „Kwas hialuronowy-charakterystyka, otrzymywanie i zastosowanie.” Biotechnology and Food Science 75.2 (2011): 55-70.