Wokół ogólnego znieczulenia narosło wiele mitów oraz błędnych przekonań. Obecnie najczęściej spotyka się plotkę, jakoby wybudzanie ze znieczulenia było związane z ogromnym ryzykiem. Wielu z nas obawia się, że się już nie obudzi po zabiegu. Jest to obawa, która wynika głównie z lęku przed utratą kontroli oraz pewnego rodzaju przed zabiegowym zdezorientowaniem. Wielu z nas kojarzy zabiegi w znieczuleniu ogólnym głównie z seriali medycznych i całą litanią powikłań. Czy faktycznie jest się czego bać? Czy powikłania są częste? I czy współczesna medycyna dysponuje tylko znieczuleniem ogólnym? W poniższym artykule postaram się omówić krok po kroku znieczulenie ogólne.
Znieczulenie ogólne – na czym polega?
Znieczulenie ogólne jest procesem, które znosi nie tylko odczuwanie bólu, ale także świadomość. Anestezjolog omówi z Panią poszczególne etapy znieczulenia oraz rozwieje Pani wątpliwości. W znieczuleniu ogólnym wykorzystuje się kilka rodzajów leków. Ich połączone działanie sprawia, że zabieg operacyjny jest bezbolesny, a także – zazwyczaj – zupełnie niezapamiętany. Przed znieczuleniem odbędzie się wizyta anestezjologa, który przeprowadzi z Panią wywiad. Pozwoli to na odpowiednie dobranie dawek leków oraz na wykluczenie ewentualnych przeciwwskazań do znieczulenia. Bardzo ważne jest, aby być z anestezjologiem w pełni szczerym. Chęć do poddania się zabiegowi nie może przysłaniać nam ewentualnych zagrożeń.
Premedykacja – wstęp do znieczulenia
Przed wejściem na salę operacyjną otrzyma Pani tak zwaną premedykację. Premedykacja polega na jednorazowym podaniu leku z grupy benzodiazepin. Działają one przeciwlękowo, obniżają napięcie mięśniowe oraz mają lekkie działanie nasenne. Zdarza się, że u niektórych pacjentek wywołują również podwyższony nastrój i błogie uczucie spokoju. Nie bez powodu pacjenci określają premedykację mianem „głupiego Jasia”. Co ważne – leki te nie mają działania przeciwbólowego. Ponadto nie należy brać ich na własną rękę przed zabiegiem. W zbyt wysokich dawkach mogą one działać hamująco na ośrodek oddechowy.
Całkowite znieczulenie dożylne
Następnie, już na sali operacyjnej, anestezjolog zaordynuje Pani odpowiednie leki. Będzie to lek przeciwbólowy z grupy opioidów. Obecnie najczęściej używa się fentanylu bądź morfiny. Leki te mają potencjał uzależniający, ale ich jednorazowe użycie podczas zabiegu operacyjnego nie wiąże się z ryzykiem wywołania uzależnienia. Równocześnie w znieczuleniu używa się niższych dawek niż dawki, które są wykorzystywane „w celach rekreacyjnych”. Lekarz poda także Pani lek zwiotczający mięśnie i nasenny. Tym samym wprowadzi Panią w stan krótkiej śpiączki farmakologicznej. Od tego momentu będzie Pani miała w pełni zniesioną świadomość.
Intubacja – czy jest się czego bać?
Lek zwiotczający mięśnie poraża również mięśnie oddechowe. Tym samym konieczna jest intubacja oraz używanie respiratora. Wielu z nas obawia się, że lekarz anestezjolog nie będzie umiał nas zaintubować bądź intubacja będzie trudna, długa, a nawet niemożliwa. Tak jednak nie jest. Anestezjolog na wizycie premedykacyjnej ocenia warunki anatomiczne do intubacji. Równocześnie każdy z anestezjologów intubuje codziennie kilku, a nawet kilkunastu pacjentów. Aby uzyskać tytuł specjalisty anestezjologii należy przeprowadzić ten proces tysiące razy. Równocześnie anestezjolodzy dysponują całym szeregiem przyrządów, które ułatwiają intubację. Po zaintubowaniu będzie Pani oddychała specjalną mieszanką gazów, które będą utrzymywały Panią we śnie.
Jak przebiega proces wybudzenia?
Jednym z podstawowych mechanizmów wybudzania ze snu farmakologicznego jest zaprzestanie podawania dalszych leków o działaniu nasennym. Organizm wypłukuje się z nich niejako samemu. Ponadto każdy z leków, który jest używany przez anestezjologów, ma swoistą odtrutkę. Proces wybudzania trwa zazwyczaj kilka minut. Po wybudzeniu będzie Pani pozostawała pod nadzorem lekarza anestezjologa. Ten moment może być związany ze sporym poczuciem zagubienia oraz zdezorientowania. Na szczęście z każdą minutą będzie Pani wracała do siebie.